- тӱрволак
- Г. ты́рвал жёлоб на краю крыши, застреха. Тӱ рволак гыч ий-влак кержалтыч. С. Чавайн. С жёлоба (на краю крыши) свесились сосульки льда. Ожно пӧ рт леведышым --- вуйволак да тӱ рволак дене ыштат ыле. МЭЭ. Прежде крышу делали с коньком и застрехой.◊ Тырвал и пач лӹ вӓкӹ жӹ шыралтын Г. вожжа (шлея) под хвост попала; находится в неуравновешенном состоянии.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.